Hij heette Yusuf, kwam uit Turkije en woonde in Den Haag. Dat is eigenlijk alles wat Jolanda van Eijk (54) na zes jaar zoeken over haar vader weet. Maar ze laat het er niet bij zitten. Wie weet waar Yusuf is? Bu yazımı Türk toplumu için de ( Türk sayfalari ve sayr. ) paylaşır mısın, babama ulaşabilmem icin.
Jolanda heeft hem nooit gezien. Alle foto’s van haar vader zijn weg. Ook de brieven die hij aan haar moeder schreef, zijn nergens meer te vinden. Het enige dat Jolanda uit Alphen aan den Rijn weet, is dat hij Yusuf heet en in Den Haag woonde. Daar leerde de jonge Turkse gastarbeider in de jaren 60 de Hollandse Jopie de Bruin kennen. De twee werden verliefd en kregen samen een kind: Jolanda.
Vlechtjes
Wat er vervolgens is gebeurd, is onbekend. Haar moeder wilde er nooit wat over zeggen. Het enige dat wel vaststaat is dat Yusuf vertrok. Hij zou Jolanda nog wel hebben gezien en geld hebben gestuurd. Maar wat de reden was voor zijn vertrek is haar nooit verteld. En omdat Jopie er liever niet over sprak, durfde Jolanda er niet meer naar te vragen.
Jolanda wist altijd dat ze anders was dan de andere, blonde kinderen in het gezin en het dorp. ,,Ik zag er toch zeker voor die tijd opvallend uit met mijn donkere vlechtjes. Soms riepen ze wel eens ‘vieze Spanjaard’ tegen me.’’ Maar op 8-jarige leeftijd hoorde ze pas dat ze een andere biologische vader had. Veel meer kwam ze echter niet te weten omdat het erg gevoelig lag thuis.
Cultuur
Het leven ging verder. Maar toen haar moeder zeven jaar geleden overleed, wilde ze toch wat weten over haar vader. ,,Ik wil meer weten over mijn achtergrond en mijn Turkse roots. Ik ken de cultuur ook niet. Ik ben een keer tijdens een cruisetocht in Turkije geweest. Toen we van het schip kwamen en ik daar stond, ging er zoveel door me heen. Het was zo indrukwekkend.’’
Tekst gaat verder onder de afbeelding.
Maar tot nu toe gaat de zoektocht naar haar vader veel moeizamer dan gedacht. Jolanda is er al zes jaar mee bezig en heeft alles geprobeerd, maar is bijna geen stap verder gekomen. Het probleem is dat ze geen achternaam heeft, geen foto’s en geen vrienden uit die tijd die iets kunnen vertellen. Ook in de archieven is het lastig zoeken. Het enige dat ze weet is dat haar vader bij aankomst in Nederland verbleef in de Poort, een pension aan de Brouwersgracht in Den Haag, en daarna verhuisde naar een pension aan de Zusterstraat. Beide bestaan nu niet meer.
Programma Spoorloos
Jolanda hoopte nog wat te weten te komen via de vriendin van haar moeder, die ook een Turkse vriend had. Maar die bleek ook al te zijn overleden. Vervolgens heeft ze het programma Spoorloos benaderd, die een oproep deed. Maar ook dat leverde niets op. Jolanda heeft nu al haar hoop gevestigd op Sahin Yildirim, auteur van het boek 50 jaar, 50 verhalen over de eerste generatie gastarbeiders. Via zijn contacten binnen de Turkse gemeenschap in Den Haag hoopt ze alsnog iemand te vinden die haar vader destijds kende. Als ze een achternaam heeft, maakt dat het zoeken iets makkelijker. ,,We weten ook niet waar hij destijds werkte. Het kan ook zijn dat hij in het Westland werkte.’’
Ik wil heel erg graag weten hoe het met hem is, zijn verhaal horen en ook kijken of ik iets van zijn karaktereigenschappen heb Jolanda van Eijk
De drang om hem te vinden is zeer groot, vertelt ze. ,,Ik wil heel erg graag weten hoe het met hem is, zijn verhaal horen en ook kijken of ik iets van zijn karaktereigenschappen heb. En hij zal ook wel meer nakomelingen hebben. Die zou ik graag willen ontmoeten.’’
Yildirim hoopt dat hij Jolanda kan helpen. Eerder hielp hij al, met succes, een Nederlandse man om zijn Turkse familie te zoeken. ,,Ik ken Jolanda helemaal niet. Maar zij is iemand die hulp nodig heeft, en ik help graag. Als ik mensen help, word ik blij. Ik voel me dan ontzettend gelukkig. Dan heb ik in ieder geval iets gedaan.’’
Via: AD
